گاهی «ده تا» از «خیلی» خیلی بیشتر است..

خیره شده بودیم به آسمان شب. 

«ستاره‌ها چند هزار سال نوری از ما فاصله دارند یا چند میلیون سال؟!» 

دو تا آدم بزرگ ِ درس‌خوانده‌ی تحصیل‌کرده،

 هرچه فکر کردیم یادمان نیامد. 

عدد که بزرگ می‌شود –

 آن‌قدری که از محدوده‌ی درک و شمارِ عقل بیرون می‌زند –

 دیگر معنی‌اش را از دست می‌دهد.

یادم هست اولین باری که شنیدم یکی «ده تا» دوستم دارد، دلم لرزید. 

ده تا را می‌شد شمرد و درک کرد. 

می‌شد نگران کم شدن یکی دوتایش شد. 

می‌شد امیدوار بود بشود یازده تا.

 ولی آن بی‌شمار دفعاتی که کسانی «خیلی»، «میلیون‌ها»

، «اصلن نمی‌تونم بگم چقدر» و «بی‌نهایت» دوستم داشته‌اند را به یاد نمی‌آورم. 

نه که دوست داشتن‌شان را باور نکرده باشم؛ نه...

 اما معنی آن یکی را که عقلم قد می‌داده به شمردن و دانستنش، 

بیشتر درک کرده‌ام انگار. 

گاهی «ده تا» از «خیلی» خیلی بیشتر است.